"H σειρήνα είχε άξαφνα ζωντανέψει στο μυαλό της Πηνελόπης μνήμες φρικτές από την Κατοχή. Το κατέβασμα στο καταφύγιο που μύριζε υγρασία και μούχλα, κάθε φορά που σήμαινε συναγερμός, τη λαχτάρα και τον τρόμο που έβλεπε στα πρόσωπα των μεγάλων, τους ρακένδυτους πεινασμένους που έψαχναν με απόγνωση στα σκουπίδια μήπως και βρουν να βάλουν κάτι στο στόμα τους. Τον άγριο κρότο από τις μπότες των Ναζί, που της φαίνονταν ίδιοι δράκοι των παραμυθιών. Τους γκεσταπίτες που μπήκαν εκείνη τη μέρα στο σπίτι κι άρπαξαν τον μπαμπά, τους άξαφνους πυροβολισμούς τις νύχτες και τα ματωμένα κορμιά των αγωνιστών της αντίστασης που έβλεπε συχνά πεσμένα στο δρόμο το άλλο πρωί πηγαίνοντας στο σχολείο - στην πρώτη κι έπειτα στη δευτέρα δημοτικού, το φόβο του θανάτου και την καθημερινή αγωνία που κράτησε τέσσερα ολόκληρα χρόνια."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου