Η αιώνια πάλη Καλού και Κακού

Της Ριτσας Μασουρα – εφημερίδα «Καθημερινή» 9.6.2012

Χριστίνα Κόλλια

Το Μυστικό της Ανεμότρυπας

Εικονογράφηση Μαργαρίτα Ράντεβα, Εκδόσεις Φίλντισι

Θα μπορούσε να είναι μια μαγική περιπέτεια με χιούμορ. Χιούμορ κατανοητό κυρίως στον κόσμο των παιδιών. Είναι όμως κάτι πολύ πιο ουσιαστικό. Το «Μυστικό της Ανεμότρυπας» της Χριστίνας Κόλλια διεγείρει συνεχώς τις αισθήσεις. Πρωταγωνίστρια η φαντασία και δίπλα της η αέναη πάλη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό. Δεν υπάρχουν κομπάρσοι. Πολλές φορές οι κομπάρσοι μεταφέρουν με δυσκολία τα σωστά μηνύματα και ακόμη πιο βαρετά παλεύουν για τη θριαμβευτική νίκη του Καλού.
Μέσα από τις γραμμές του παραμυθιού της, η δημιουργός του «Μυστικού της Ανεμότρυπας», Χριστίνα Κόλλια, κινείται σαν αιλουροειδές, προβάλλοντας αξίες και γνώσεις χωρίς διδακτισμό. Προτάσσει την περιπέτεια, καταφεύγει στη μυθολογία, ανακαλύπτει και η ίδια τους θησαυρούς των δικών μας μύθων και κεντρίζει απροκάλυπτα τη δημιουργική φαντασία του νεαρού αναγνώστη.

Δεν έχει τόση σημασία η πλοκή του παραμυθιού. Αλλωστε, τα παιδιά κρίνουν με τον δικό τους τρόπο· μακριά από υπερθετικές ή πληθυντικές σκέψεις των μεγάλων. Εχει σημασία, όμως, να γραφτεί πως το παραμύθι διαθέτει το πλεονέκτημα της μέγιστης παιδαγωγικής αξίας. Εμπεριέχει τη γνώση και την ψυχαγωγία, αλλά και την ηθική διαπαιδαγώγηση, και παράλληλα διδάσκει στο παιδί να παρακολουθεί τη φύση, τα ζώα, το φέρνει σε επαφή με την ετερότητα, όπως επίσης το αφήνει να συναντηθεί μόνο του και όρθιο με το προαιώνιο Κακό. 
Ακόμη και αν λόγω του νεαρού της ηλικίας του το παιδί δεν έχει προλάβει να αφομοιώσει έννοιες δυσνόητες, όπως η απληστία, ο εγωισμός, το μίσος, η φιλαργυρία, η κοροϊδία, το ψέμα και η διαφθορά, μέσα από την «Ανεμότρυπα» εξοικειώνεται με τα χειρότερα ελαττώματα του ανθρώπου, όχι για να τα ενστερνιστεί, αλλά για να επιχειρήσει το ακατόρθωτο: να τα ξεριζώσει από τον δρόμο του και τη νύχτα που θα ονειρευτεί να δει τον οδικό του χάρτη καθαρό. Να θάψει βαθιά στη γη τον θλιβερό εαυτό του ατόμου και να το αντικαταστήσει με τη φιλία, την καλοσύνη και την αλήθεια. Κυρίως, όμως, με την αγάπη. Είναι η αγάπη αυτή που εισπράττει τους περισσότερους πόντους και σχεδόν νομοτελειακά γίνεται η σταθερά του παιδιού. Γιατί το παραμύθι δεν μπορεί παρά να βρίθει ωραίων μηνυμάτων. Αν το αφήσεις στους επιτήδειους εραστές του Κακού, κάποια στιγμή θα σε αφήσει κι εκείνο, θεωρώντας ότι δεν πάλεψες όσο έπρεπε.
Ας θυμηθούμε πως εύκολο είναι να κρατήσουμε σε αγωνία ένα παιδί, γράφοντας ανατριχιαστικά σενάρια με δράκουλες και με τέρατα, αδιαφορώντας στην ουσία για τον εύθραυστο ψυχισμό του. Το δύσκολο είναι να κερδίσεις τον μικρό αναγνώστη προκαλώντας τον με την ποιότητα, με τη χαρά και το γέλιο, να τον κάνεις να βυθιστεί σε ένα λουτρό ψυχής, μακριά από εξυπνακίστικα κείμενα, φθηνά λογοπαίγνια και εξωφρενικούς νεολογισμούς.
Η Χριστίνα Κόλλια με το «Μυστικό της Ανεμότρυπας», ανάμεσα σε φρεζόμελα και ροδόμελα, ξωτικά, άγριες φράουλες, σουσάμι και καραμέλες, δίνει τη δική της μάχη για τη νίκη του Καλού.